قبل از سال 1394 کسانی که رشته‌ی روانشناسی را برای مقطع کارشناسی انتخاب می‌کردند، می‌توانستند بین گرایش‌های روانشناسی عمومی، روانشناسی بالینی و روانشناسی کودکان استثنائی دست به انتخاب بزنند و گرایشی که مورد علاقه شان بود و یا متناسب با رتبه شان بود را انتخاب کنند.
اما از سال 94 گرایش های بالینی و عمومی در مقطع کارشناسی برداشته شدند و انتخاب گرایش به طور کامل در مقطع کارشناسی ارشد اتفاق می‌افتد.
در مقطع کارشناسی ارشد وزارت علوم می‌توان برای گرایش‌های زیادی از جمله روانشناسی عمومی، روانشناسی بالینی، روانشناسی کودکان استثنائی، روانشناسی شناختی، روانشناسی تربیتی و … اقدام کرد.
هر ساله داوطلبین کنکور کارشناسی ارشد روانشناسی که افرادی از رشته‌های غیر از روانشناسی را هم شامل می‌شود سوالات زیادی در مورد گرایش‌های مختلف دارند تا بتوانند بهترین انتخاب را داشته باشند.
یکی از پر تکرارترین این سوالات، تفاوت دو گرایش روانشناسی بالینی و روانشناسی عمومی است که برای خیلی ها مبهم است. به دلیل اهمیت این دو گرایش در اینجا قصد داریم به صورت کامل ابهامات مربوط به این دو گرایش را برطرف سازیم.
تعریف روانشناسی عمومی و روانشناسی بالینی
روانشناسی عمومی
روانشناسی عمومی همانطور که از نامش پیداست به بررسی کلیاتی در خصوص رفتار و عملکردهای ذهنبی انسان می‌پردازد.
همچنین روانشناسی عمومی به مطالعات گسترده در زمینه اصول اساسی روانشناسی و مشکلات اساسی در این علم می‌پردازد.
در روانشناسی عمومی پژوهش جایگاه ویژه‌ای دارد و به اصطلاح گرایشی پژوهش محور است.
روانشناسی بالینی
در روانشناسی بالینی هدف استفاده از روش‌های تایید شده‌ی علمی برای درمان افراد دارای اختلالات روانشناختی است.
در این گرایش پژوهش هم وجود دارد ولی تمرکز بر روی یادگیری شیوه‌های مختلف درمان و کسب تجربه در این مسیر است.
شرایط کاری روانشناسی عمومی و روانشناسی بالینی
فارغ التحصیلان رشته‌ی روانشناسی بالینی در مقطع ارشد و دکتری به صورت مستقیم درگیر فرایند درمان افراد دارای اختلالات روانشناختی می‌شوند.
این افراد در کلینیک‌های روانشناسی، بیمارستان ها، مراکز ترک اعتیاد، مدارس و … مشغول به کار می‌شوند.
البته این نکته را فراموش نکنید که برای کسب مجوز درمان از سازمان نظام روانشناسی باید دو مقطع روانشناسی خوانده باشید. یعنی اگر شما از رشته‌ای غیر مرتبط، در مقطع ارشد وارد گرایش روانشناسی بالینی شدید، باید مقطع دکتری را نیز در یکی از گرایش‌های روانشناسی که مورد تایید سازمان نظام روانشناسی باشد بگذرانید تا مجوز درمان را کسب کنید.
با فارغ التحصیلی در رشته‌ی روانشناسی عمومی در مقطع ارشد، می‌توان در مراکز آموزشی (مانند دانشگاه‌ها) و پژوهشی مشغول به کار شد. همچنین بعنوان مددکار اجتماعی، مشاور تحصیلی و مدارس نیز می‌توان بعنوان یک روانشناس عمومی مشغول به کار شد.
شاید با توجه به ویژگی‌هایی که تا الان درمورد روانشناسی عمومی مطرح شد به این نتیجه رسیده باشید که باید دور کار درمان را خط کشید. اما اینطور نیست.
پشما می‌توانید خلا دروس درمانی و کار عملی در زمینه‌ی درمان در روانشناسی عمومی را با مطالعه و کارگاه‌های خارج از دانشگاه پر کنید و وارد کار درمان هم بشوید. البته شرط دو مقطع روانشناسی خواندن را فراموش نکنید.
ظرفیت دانشگاه‌ها و چارت درسی روانشناسی عمومی و روانشناسی بالینی
ظرفیت دانشگاه‌ها در گرایش روانشناسی عمومی طبق دفترچه راهنمای انتخاب رشته‌ی کنکور کارشناسی ارشد سال 1399:
ظرفیت دانشگاه‌ها در گرایش روانشناسی بالینی طبق دفترچه راهنمای انتخاب رشته‌ی کارشناسی ارشد سال 1399:
همانطور که از ظرفیت‌ها مشخص است، گرایش بالینی ظرفیت کمتری دارد و قبولی در آن نیز کمی دشوارتر است.
البته با شرایطی که گفته شد برخی داوطلبین برای محکم کاری درس روانشناسی عمومی را نیز در کنار دروس روانشناسی بالینی مطالعه می‌کنند و در کنکور به سوالات آن پاسخ می‌دهند تا در صورت قبول نشدن در گرایش بالینی در گرایش عمومی شانس قبولی داشته باشند.
چارت درسی روانشناسی عمومی مقطع ارشد دانشگاه تهران
چارت درسی روانشناسی بالینی مقطع ارشد دانشگاه تهران
با توجه به دروس ارائه شده در هر گرایش مشخص است که در گرایش روانشناسی بالینی همه دروس به جز آمار که در همه گرایش‌های یکسان است، مرتبط با تشخیص اختلال و درمان آن است. اما دروس روانشناسی عمومی حالت پیشرفته‌ی درس هایی است که در مقطع کارشناسی هم خوانده شده‌اند و دید عمیق‌تری نسبت به رشته روانشناسی به دانشجو می‌دهند.
